- skal berre vente litt til, - ein gong til....

For eit år sidan eg hadde ein bloggpost med same tittel skal berre vente litt til.

Eg huskar kor fortvilt og forbanna og sint og lei meg eg var over turnuskandidatar og ferievikarar og legevikarar.
Dei visste ikkje korleis dei skulle fylle ut ei henvisning til det såkalla Brystdiagnostiske senteret i Førde og visste ikkje at det var eit poeng å fylle ut at eg hadde hatt ein heftig betennelse.

Skal det vere slikt ein møter samhandlingsreforma med? Brystkreft er ein krefttype som 1 av 10 eller 12 jenter får ein eller annan gong i livet - inga sjeldsynt diagnose på eit kvardagsleg legekontor...

Brystkreftkular er sjeldan smertefulle, (- med unntak av når dei veks raskt, fortel Kreftforeninga på sine sider!) - kirurgen i Førde og ein av dei hyggelege danske ferievikar  forklarte at det også var ein grunn til at dei ikkje trudde det var kreft...
Eg var jo glad for det, - men var like sliten av smertene med kulen...

Kirurgen traff ikkje den store kulen - ho sa at sidan det var så mjukt, var det sikkert ikkje kreftceller - då var det anna konsistens - det brukte vere hardare!
Den neste kirurgen eit par veker seinare, - han som ikkje hadde gjort det før, nytta heldigvis ultralyd.
Er det rart eg ville opererast på Haukeland!

Når eg ser attende på dette året, ser eg at nokre gongar skal ein vere særs tålmodig, medan andre gongar skal ein drite i det som vert forventa av ein!

Denne kyranøkleringen er endå verre enn dei hine, - den eine har ein liksom rautande lyd og på den andre vert det lys når ein trykker på den.
Når ein trykker på denne derimot - så ser det ut som om den skal til å drite...

Det har også vore eit godt år!